HSE و توسعه پایدار

بی تردید توسعه پایدار وهمه جانبه ,هدف اصلی کلیه برنامه های توسعه ای وچشم انداز بیست سال آینده کشور را شکل می دهد.در این راستا توجه به راهکارها و اصول پذیرفته شده بین المللی و متناسب با فرهنگ وارزشهای ملی ما می تواند دستمایه ای ارزشمند برای دستیابی به توسعه پایدار باشد. با توجه به اینکه HSE با محوریت سلامت (چه در بعد مادی وچه در بعد معنوی آن)عامل مهمی در روند پایداری توسعه کشور خواهد بود.


دستور کار۲۱ که برنامه ای جهانی ومدرن برای دستیابی به توسعه پایداردر قرن ۲۱ می باشد ودر اجلاس زمین در ریودوژانیرو به تصویب رسید .این دستور حاصل توافق جهانی وتعهدات سیاسی سران کشورها در خصوس هماهنگی توسعه پایداربا کلیه عوامل وفاکتورهای اقتصادی-اجتماعی-صنعت -فرهنگ-...وهمچنین بهداشت -ایمنی ومحیط زیست می باشد

در این دستور کار -بهداشت عمومی - افزایش ایمنی و تامین امنیت وارزیابی خطرات احتمالی- مدیریت پسماندها وحفظ ونگهداری اکوسیستم با ایجادبرنامه های اصولی در سطوح ملی-ناحیه ای و منطقه ای دنبال شده است همچنین بوجود آوردن فرهنگ ایمنی وبر نامه ریزی پیشگیرانه از حوادث وفاجعه هاو کاهش اثرات منفی سوانحی که دارای منشا انسانی است مورد توجه قرار گرفته است.ایجاد یا تقویت برنامه های آموزشی حرفه ای که باعث کمک به افرادجهت دستیابی به شغل وشرکت در فعالیعت های توسعه ای بهداشت- ایمنی ومحیط زیست گردد-تبادل اطلاعات پیرامون مواد شیمیایی سمی و خطرات احتمالی مواد شیمیایی وجلو گیری و به حداقل رساندن پسماندهای خطر ناک از اهمیت ویژه ای برخودار است. تلفیق موثر محیط زیست و توسعه در فرایند تصمیم گیری و گروه های بر نامه ریزی و مدیر یت در سطح ملی وتوسعه صنعتی بگونه ای است که تاثیرات سو بر محیط وزندگی انسان ها به حداقل رسیده و موجب ترقی تکنولوژی می گردد.